‘Er is niets nieuws onder de zon’, zegt de Prediker en gelijk heeft hij. Met wel dit verschil dat hij in ieder geval de zon nog zag. De feestdagen zijn achter de rug en de plicht roept. De gammele Zafira van Louw brengt ons als vanouds naar de tapijtstad. Het heeft de baas goedgedacht om ons te laten starten in de middag-avond. Eén van de weinige lichtpuntjes op deze vroege, blauwe maandag. We passeren het bord met de belofte: ‘Hier ziet u in 2023 Port of Urk liggen’. Een vlucht grauwe ganzen graast de werkelijkheid af. ‘Et is wier omme evullen’, zegt Louw. ‘Ik oop tot ze ’t nou dan ok een keer lotten leggen’, brom ik terug. De natuur doet er weinig aan om onze stemming te verbeteren. De ruitenwissers zwiepen eindeloos veel water van de voorruit, terwijl vergismolens wanhopige pogingen doen om het wolkendek in stukken te hakken. Op een dag als vandaag lijkt alles zinloos.
BRON: Het Urkerland Read More